|
Καλογριανίτη, E., & Μαγουλά, E. (2017). Αξιολόγηση της μορφολογικής επίγνωσης ως προς τη ρηματική κλίση. Μελέτες για την ελληνική γλώσσα, 37, 293–314.
|
|
Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Α., & Βόγκα, Μ. (2012). Επεξεργασία ρημάτων β συζυγίας της νέας ελληνικής: μια πειραματική προσέγγιση. Μελέτες για την ελληνική γλώσσα, 32, 24–37.
Откъс: Selon les grammaires et les dictionnaires du grec moderne la forme standard de la finale des verbes du 2e groupe est ώ et la forme alternative est άω. Notre contribution se donne l objectif d esquisser la réalité psychologique de cette distinction d une part, et, d autre part, de déceler des éventuelles différences au niveau du traitement de la morphologie flexionnelle (présent et aoriste) entre les verbes en ώ et leurs formes alternatives. Pour ceci, nous présentons une expérience qui utilise le paradigme de l amorçage masqué, technique qui a permis de mettre en évidence les procédures automatiques et irrépressibles liées au traitement des mots fléchis par le lecteur expert. Les résultats obtenus nous orientent vers une vue selon laquelle les verbes du 2e groupe, qui forment une seule classe du point de vue de la description morphologique, forment deux classes distinctes du point de vue de leur traitement en ligne, en ce qui concerne la flexion du passé. Enfin, nous interprétons ces données relativement à la représentation et le codage de l information flexionnelle dans le lexique mental, selon une approche lexématique, étant donné qu une approche morphématique ne peut pas intégrer un tel pattern de résultats.
|
|
Геннадьевич, К. К. (2017). Был ли праиндоевропейский языком активного строя? (к типологии индоевропейского праязыка). Вопросы языкознания, 2, 49–76.
Откъс: В статье рассматривается обоснованность реконструкции в праиндоевропейском языке неноминативного (эргативного или активного) строя предложения. Основные аргументы таковы: бинаризм падежных окончаний, первичный бинаризм родов (одушевленный род противопоставлялся неодушевленному), бинаризм спряжения, в рамках которого противопоставлены активная vs. неактивная парадигма, глагольная форма действия vs. состояния. Кроме того, некоторые глаголы образуют пары, противопоставленные одушевленным и неодушевленным субъектами. Эргативная конструкция известна в хеттском языке. Однако сам по себе бинаризм не является достаточным основанием для доказательства дономинативного прошлого языка. Упоминающиеся глаголы противопоставлены прежде всего лексическим значением. Хеттская же эргативная конструкция с падежным суффиксом -ant скорее доказывает отсутствие эргативного падежа в праиндоевропейском, так как в других индоевропейских языках этот суффикс не имеет подобной функции.
|
|
|
Πλακούδα, K. (2017). Η ερμηνεία της ενεργητικής και παθητικής μορφολογίας στον ελληνόφωνο λόγο: η περίπτωση των αναιτιατικών ρημάτων με ή χωρίς παθητική μορφολογία. Μελέτες για την ελληνική γλώσσα, 37, 909–922.
|
|
|
Μπαρούνη, Μ. (2012). Επιρρήματα όψης και μετακίνηση του ρήματος στην ελληνική. Μελέτες για την ελληνική γλώσσα, 32, 267–280.
|
|